Që nga kulmi i krizës së refugjatëve sirianë në vitin 2015, Italia, Gjermania dhe Franca, si dhe vendet më të vogla evropiane, kanë përjetuar rritjen e partive politike të ekstremit të djathtë që kanë riformuar imazhin politik të vendeve të tyre
Situata në Evropë pritet të jetë kaotike. Holanda është në një situatë të vështirë dhe në Itali mund të përsëritet skenari i Francës. Këtë e vërteton sondazhi javor i Termometro Politico, i cili ka marrë në pyetje të intervistuarit për përplasjet e nisura në banlietë e Parisit . Pyetjes: “A mendoni se në të ardhmen mund të shpërthejnë edhe në Itali trazira si në Francë”, raporti u përgjigj pozitivisht dhe shkaku do të ishin shumë emigrantë. 21.6 përqind besojnë se përplasjet mund të ndodhin “duke pasur parasysh se ka pabarazi, racizëm sistematik dhe diskriminim ndaj pakicave”, 39.9 akuzojnë të huajt. Përveçse janë “shumë shumë, një pjesë e mirë nuk duan të integrohen”.
Vetëm për 11.3 për qind kjo nuk mund të ndodhte sepse “ka më pak racizëm në Itali”. 22 përqind, pra, besojnë se është “e pamundur sepse të huajt janë më të shpërndarë në territor dhe nuk janë të përqendruar në geto”. Së fundi, 5.2 përqind thanë se nuk dinin ose nuk donin të shpreheshin. Në çdo rast, pas trazirave që shpërthyen në Francë për shumicën e të intervistuarve fshihet një vështirësi ekonomike e të rinjve nga pakicat etnike.
TRAZIRA NË HOLANDË
Nga ana tjetër, rënia e qeverisë holandeze për shkak të politikës së saj për refugjatët ka nxjerrë në pah rëndësinë e çështjes së emigrantëve si një arbitër i politikës evropiane, shkruan NeW York Times. Ashtu si tetë vjet më parë, partitë e ekstremit të djathtë po fitojnë forcë falë rritjes së madhe të numrit të emigrantëve që mbërrijnë në Evropë. Ndalimi i së djathtës është një problem në rritje për politikanët kryesorë evropianë, thotë NYT. Rënia e qeverisë së Marko Rutte ka nxjerrë në pah debatin gjithnjë e më të polarizuar të Evropës mbi mënyrën e menaxhimit të krizës së emigrantëve, me mijëra njerëz që rrezikojnë jetën e tyre duke u përpjekur të arrijnë mirëqenien, analizoi Vox. Tani nuk ka aq shumë refugjatë sa në vitin 2015, por politikisht situata është më e ndjeshme, me luftën në Ukrainë dhe pasigurinë në rritje të evropianëve për shkak të inflacionit dhe një rritje të fortë të kostos së jetesës. Të premten vonë, kryeministri holandez Mark Rutte njoftoi se qeveria po binte për shkak të “ndryshimeve të papajtueshme në politikën e imigracionit”.
Të shtunën, ai i dorëzoi një dorëheqje me shkrim nga qeveria mbretit Willem-Alexander , i cili u kthye nga një pushim familjar në Greqi vetëm për këtë arsye. Konflikti në koalicionin e brishtë prej katër anëtarësh shpërtheu këtë javë kur Rutte kërkoi të kufizonte hyrjen e fëmijëve azilkërkues tashmë në Holandë: ata do të kishin të drejtë të aplikonin vetëm pas dy vjetësh. Dy vite pa fëmijë? Unioni i krishterë dhe liberali D66 nuk donin ta pranonin këtë. Pse Rutte kërkoi në radhë të parë një kthesë kaq radikale në politikën e refugjatëve? Holanda dikur ishte një model për të drejtat e njeriut, në vitet 1970 dhe 1980 ato hapën me bujari dyert e tyre për refugjatët e luftës dhe u siguruan atyre strehim. Dhe ata janë vendi i parë në BE ku një parti e ekstremit të djathtë, anti-imigruese është rritur që nga fillimi i mijëvjeçarit.
NDRYSHIMET E MËDHA NË EVROPË
New York Times thekson se vendimi i Rutte për të rrëzuar qeverinë, në vend të kompromisit, shënoi një fazë të re në politikën evropiane të migracionit. Partitë e ekstremit të djathtë, të forcuara nga zgjedhjet e fundit, dominojnë debatin për migracionin, duke manipuluar frikën e zhdukjes së identitetit kombëtar. Analistët e interpretojnë këmbënguljen e papritur të Rutte për një kthesë jashtëzakonisht të ashpër ndaj refugjatëve pikërisht si një manovër për të parandaluar një rrjedhje edhe më të madhe votash në të djathtë.
I njëjti problem ka një ndikim në rritje në të gjithë Evropën, nën hijen e inflacionit dhe kostos në rritje të jetesës, pasigurisë në rritje që rrjedh nga pushtimi rus i Ukrainës dhe numrit në rritje të azilkërkuesve. Që nga kulmi i krizës së refugjatëve sirianë në vitin 2015, Italia, Gjermania dhe Franca, si dhe vendet më të vogla evropiane, kanë përjetuar rritjen e partive politike të ekstremit të djathtë që kanë riformuar imazhin politik të vendeve të tyre.
