Shumë ngacmime në shkolla tani vazhdojnë në internet, shpesh jashtë syve të prindërve dhe mësuesve. Viktimat shumë shpesh zgjedhin të vuajnë në heshtje.
Kur një djalë 13-vjeçar hyri në klasë në shkollën e tij fillore në Beograd më 3 maj dhe vrau 10 fëmijë dhe një roje sigurie, në Serbi pasuan shumë kërkime shpirtërore – mbi vetë aktin dhe çfarë mund ta ketë shkaktuar atë.
Shokët e klasës u thanë gazetarëve se djali ishte ngacmuar dhe autoritetet thanë se ai ishte ndjerë i tjetërsuar pasi kishte kërkuar të lëvizte klasën.
Motivi pas të shtënave, që shkaktoi një valë protestash kundër asaj që disa thonë se është një ‘kulturë e dhunës’ në vend, nuk dihet, por fakti që mijëra njerëz filluan ta ndiqnin djalin në Facebook pas masakrës, disa prej tyre duke postuar mbështetja e tyre është parë me shqetësim të thellë.
Përveç që drejtojnë gishtin në glorifikimin e kriminelëve të luftës dhe figurave të krimit të organizuar, dhe në shfaqjet reale që mendohet se promovojnë dhunën dhe mizogjininë, shumë prindër serbë po u bëjnë pyetje edhe shkollave, ku, si në shumë vende të tjera, dhuna dhe ngacmimet, shpesh në internet. , janë në rritje.
Në një anketë të prindërve dhe mësuesve në Serbi dhe Maqedoninë e Veriut fqinje, të kryer nga portalet mediatike Oko Info dhe Bidi Svoj, të anketuarit kanë folur për plagën e ngacmimit në internet, bullizmin dhe dhunën me bazë gjinore, për prindërit që shpesh nuk janë të vetëdijshëm për fat të mirë. dhe për viktimat që, nga frika e talljeve dhe stigmës, zgjedhin të vuajnë në heshtje.
Disa prindër dhanë leje që fëmijët e tyre gjithashtu të intervistoheshin, duke kontribuar në një fotografi të viktimave të cilat shpesh nuk dëshirojnë ose nuk janë në gjendje të gjejnë ndihmë dhe këshillim, veçanërisht në vendbanime më të vogla ose zona rurale.
Turpi komplikon traumën
Në rajonin juglindor të Strumicës të Maqedonisë së Veriut, një psikologe shkolle përmendi rastin e një vajze 13-vjeçare e cila ndau me një shok klase të ngushtë mashkull foto eksplicite të saj. “Personi të cilit i janë dërguar fotot i ka keqpërdorur ato – jo vetëm që ua dërgoi miqve dhe të afërmve të nxënëses, por edhe familjes së saj”, tha psikologu.
Familja fajësoi vajzën, e tërhoqi nga shkolla dhe vendosi t’i gjente asaj një burrë në mënyrë që të trajtonte ‘turpin’ që ajo perceptohej – në përputhje me bindjet e tyre fetare – se i kishte sjellë.
“Dua të mbaroj të paktën shkollën fillore,” citoi psikologu të thoshte vajzën. “Kam gabuar që e besova. Nuk dua ta lë shkollën dhe të qëndroj në shtëpi; nëse qëndroj, do të më martojnë”.
Në fund, pas komunikimit thuajse të përditshëm me vajzën dhe familjen e saj, u arrit marrëveshja që rasti të denoncohej në polici dhe të vihej para përgjegjësisë autori. Vajza mbeti në shkollë.
Abuzimi i imazheve eksplicite ishte ndër ankesat më të zakonshme të raportuara nga të anketuarit në anketë. Ka pasur edhe shumë raste të komenteve abuzive si dhe kërcënimeve të bëra me mesazhe direkte.
Të prekura janë të gjitha grupmoshat shkollore dhe mes autorëve janë edhe djem edhe vajza.
Nëna e një vajze të shkollës fillore jo shumë larg nga kryeqyteti serb, Beogradi, tha se vajza e saj ishte kërcënuar vazhdimisht nga një shok klase dhe ‘nënçmuar’ për raportimin e tij.
“Ndërsa luante platformën e lojërave online Roblox me shokët e klasës, një djalë i tha asaj fjalë shumë të shëmtuara dhe vulgare”, tha nëna.
“Ajo e paralajmëroi atë dhe kur ai nuk u ndal, ajo e raportoi dhe ai u ndalua nga loja. Ai nuk mundi të luante për 48 orë dhe më pas kërcënimet vazhduan. Mesazhe kërcënuese në një grup Snapchat. Fillimisht e qetësova fëmijën tim dhe i shpjegova se ajo nuk kishte faj dhe pothuajse në të njëjtin moment informova dhe fola me prindin e fëmijës që më kërcënoi”.
Prindërit vetëorganizohen
Sipas rezultateve të anketës nga Maqedonia e Veriut, prindërit janë shpesh të fundit që mësojnë për bullizmin dhe/ose dhunën në internet ndaj të cilit ekspozohen fëmijët e tyre.
Shkalla në të cilën problemi është anashkaluar mund të shihet në faktin se policia që mbulon rajonin e gjerë të Strumicës thotë se aktualisht nuk ka ankesa për dhunë nga bashkëmoshatarët në librat e tyre.
Mite Stojanov, një prind nga Strumica, tha se ai dhe prindërit e tjerë e kishin marrë përsipër ta hapnin këtë çështje.
“Si Këshill i prindërve në shkollën tonë, ne nisim iniciativa për të folur hapur për këtë temë”, tha Stojanov. “Udhëheqësit e klasave, me ndihmën e ekspertëve, organizojnë punëtori edukative, debate. Nëse diskutohet kjo temë – cilat janë pasojat e mundshme për viktimën, si ta parandaloni atë, cilat janë sanksionet për autorët – palët e treta do të inkurajohen të raportojnë nëse vërejnë raste të dhunës në internet.”
Nxënësit në Maqedoninë e Veriut hezitonin të flisnin për fenomenin, duke konfirmuar vetëm se kjo çështje diskutohet zyrtarisht dhe joformalisht brenda shkollës. Disa thanë se do ta raportonin nëse do t’u ndodhte personalisht, por jo nëse do ta shihnin t’i ndodhte dikujt tjetër.
