Komandanti rus Vadim Shishimarin ishte në panik kur ai dhe katër kolegë të tij rrëmbyen një makinë, rreth 200 milje larg Kievit. Ishte data 28 shkurt dhe ushtria ruse tashmë kishte hasur në rezistencë të ashpër dhe të papritur nga forcat e armatosura ukrainase. Vetëm disa ditë pas luftës, shumë ishin tëhequr.
Shishimarin dhe katër anëtarët e tjerë të divizionit të tankeve të Rusisë Kantemirovskaya vodhën makinën pasi kolona e tyre ishte sulmuar. Dhe teksa po largoheshin nga vija e frontit, ata hasën Oleksandr Shelipov, një 62-vjeçar ukrainas, i cili ishte duke ngarë biçikletën e tij.
Shishimarin pretendon se eprori i tha që të vriste civilin e pambrojtur. Komandanti iu bind urdhrit dhe qëlloi në drejtim të Shelipovin. I kapur më vonë nga ukrainasit, Smishimarin u deklarua fajtor në një gjykatë ukrainase, duke u bërë ushtari i parë rus i dënuar për krime lufte në një konflikt që përkufizohet gjithnjë e më shumë nga shënjestrimi i qëllimshëm i civilëve – në shkelje të plotë të të gjitha ligjeve ndërkombëtare, raporton abcnews.al.
Gjatë gjyqit të tij, e veja e Shelipov u përball me Shishimarin.
“Më thuaj, të lutem, pse erdhët ju rusët këtu?” e pyeti ajo. “Për të na mbrojtur? Për të na mbrojtur nga kush? A më mbrojte nga burri im, të cilin e vrave?”
Ushtari kërkoi falje dhe tha se po ndiqte një urdhër. “Por e kuptoj që nuk do të mund të më falësh”.
Vrasja e Oleksandr Shelipov ishte në krye të agjendës në një konferencë ndërkombëtare mbi përgjegjësinë për Ukrainën, në Hagë. Këtu, ekspertë, avokatë dhe politikanë kryesorë përfshirë ministrin ukrainas të Punëve të Jashtme Dmytro Kuleba u mblodhën për të koordinuar hetimet e vazhdueshme për krimet e luftës të kryera në Ukrainë dhe për të siguruar që këto shkelje të rënda të të drejtave të njeriut dhe ligjit ndërkombëtar të mos mbeten pa u ndëshkuar.
Megjithatë, është gjithashtu e rëndësishme të dimë se ndjekjet penale të tilla nuk janë zgjidhja e vetme. Krimet e luftës po ndodhin çdo ditë në Ukrainë. Por disa ngjarje të rëndësishme kanë tërhequr vëmendjen e botës.
Në mars, një sulm rus në një teatër në Mariupol ishte sulmi më vdekjeprurës civil që nga fillimi i luftës. Teatri i Dramës Rajonale Akademike të Donetskut kishte qëndruar në zemër të qytetit për më shumë se 60 vite, kështu që nuk ishte befasi kur u shndërrua në një strehë për civilët. Ndërtesa ishte e mbushur me civilë të pafajshëm, shumë prej tyre fëmijë. Ata menduan se muret e forta dhe bodrumi i thellë do t’i mbronin.
Por e kishin gabim. Është e qartë se ndërtesa nuk ishte një objektiv ushtarak, pasi në të fjala “FËMIJË”.
Dhe megjithëse gërmat ishin mjaft të mëdha për t’u parë nga satelitët, ato nuk ishin mjaft të qarta për avionët luftarakë rusë që shkatërruan teatrin më 16 mars. Numri zyrtar i të vdekurve është 300, por sipas raporteve të brendshme besohet se numri është 800, raporton abcnews.al.
Gazetarët që hynë në qytetin e Bucha pasi trupat ruse u tërhoqën, gjetën gjithashtu trupat e të paktën 20 burrave të shpërndara nëpër rrugë. Njëri i kishte duart e lidhura pas shpine. Anatoli Fedoruk, kryebashkiaku i Bucha, tha se të gjithë burrat ishin qëlluar në pjesën e pasme të kokës. Në total, 280 banorë të qytetit janë varrosur në varre masive.
Në një fshat të vendosur në një pyll me pisha, jo shumë larg Kievit, një grua e identifikuar vetëm si Natalya ka treguar përvojën e saj të hidhur në duart e ushtarëve rusë gjithashtu. Në mars, ata pushtuan fshatin dhe ekzekutuan burrin e saj përpara se të sulmonin Natalya, duke e përdhunuar atë në mënyrë të përsëritur për disa orë. Djali i saj i vogël ishte dëshmitar i sulmit.
Këto janë vetëm disa nga krimet e shumta kundër njerëzimit të vuajtur nga populli ukrainas. Është koha që bota të veprojë. Aleatët tanë perëndimorë kanë dënuar njëzëri sulmet pa dallim të Rusisë ndaj objektivave joushtarake, por ata gjithashtu mund t’i japin një përkufizim ligjor kuptimplotë këtyre mizorive: Rusia është përfshirë në një aktivitet të gjerë terrorist.
Terrorizmi nuk është një taktikë e detyrueshme politike që mund të përdoret vetëm nga grupet mashtruese kundër një kundërshtari më të fuqishëm. Ajo gjithashtu mund të ndiqet nga një fuqi e madhe shtetërore kundër një vendi më të vogël. Taktikat, metodat dhe rezultatet mbeten të njëjta.
Përkufizimi i terrorizmit është një sulm i qëllimshëm, pa dallim ndaj civilëve me një qëllim politik. Por pavarësisht, mbështetjes së vazhdueshme, aleatët perëndimorë të Ukrainës ende nuk e njohin zyrtarisht Rusinë si një shtet terrorist.
Një veprim i tillë do të kishte pasoja ligjore dramatike: Askush në Perëndim nuk bën biznes me terroristët dhe një përcaktim i tillë do të kufizonte më tej aksesin e regjimit rus në financat që i nevojiten për të financuar makinërinë e saj të luftës.
Megjithatë, deri më tani, vetëm Lituania ka marrë parasysh kërkesat e përsëritura të bëra nga Presidenti ynë Volodymyr Zelensky. Dështimi për të përcaktuar Rusinë si një shtet terrorist është qesharak për sa i përke marrëveshjeve ndërkombëtare të krijuara prej kohësh për të trajtuar çeshtje të tilla.
Por ndoshta disa viktima nuk kanë aq rëndësi sa duhet. /abcnews.al/
