Ky lokalitet që nga antikiteti njihet dhe shpallet nëpër gjenerata duke u shëndruar dhe njohur vend i shenjtë pellzgo-ilirë, gjerë në ditët e sotme. Se është kështu deshti perendia këtë lokalitet ta shëndroj në mrekulli përmbarë njerzimin. Të gjitha ata mrekulli, me urdhër të zotit perendia e ujërave, zoti Bindus dhe hyneshe Hika, (perendi të ujërave të oqeaneve, detrave, liqenve, burimeve proskave dhe prrojeve). Zoti Bindus është kryezot i ujërave në besimin pellazgo-ilir, duke ia bashkangjitur edhe hunesha Hika e cila është e njohur si shpëtimtare e burimeve e ujit të tyre. Të dy së bashku këtij lokaliteti do ti dhurojnë përplot mrekulli popullatës të këtyre anëve të cilët kanë ditur ti shfrytzojnë dhe si të tilla ti shëndrojnë në të shejnjta ky lokalitet gjithnjë ka qenë atraksion i vërtetë me burimin e ujit të ngrohtë që ka një vrull të madh të pa parë në ndonji vend tjetër.
Ky ujë që buron me aq vrull populates nëpër kohra i ka shërbyer si ujë shërues, i shumë sëmundjeve. Prandaj popullata e këtyre anëve brez pas brezi me përkushtëshmëri e ka mbrojtur duke e shëndruar në kulte dhe tradita të veta që në kontuinitet e ka mbojtur gjerë në ditët e sotme me besnikri, nga barbarë të ndyshëm që janë endur në kto troje etnike-shqiptare. Mrekullitë e “Ujit të Ngrohtë” janë në dukje edhe sot e ksaj dite. Ku popullata e këtyre anëve gjen shpëtim. Ai ka veti të shëroj sëmundjet e ndryshme të lëkurës, sëmundjet venerike, ata të frymëmarjes, organet e tretjes dhe traktit urinar e të shumë sëmundjeve të tjera. Ky vend i shenjtë për mrekullit që ia dhuroi zoti, përgjithmon do ta shëndrojnë në “Vend Tubim” duke kryer në të aktivitete dhe manifestime të ndryshme. Këtë ujë me përplot mrekulli e kanë mbartur edhe nëpër shtëpi prandaj në popullatë njihet me emrin “Uji i Ilaçit”.
Në të janë zhvilluar shumë manifestime dhe aktivitete të ndryshme duke filluar prj atyre pagane e gjer në ata olimpike. Këtu janë zhvilluar manifestime të ndryshme sikur që janë ata të stinës të pranverës (ditët e luleve dhe ditët Shën Dimitrit në stinën e vjeshtës). Sipas tyre viti ka patur dy stinë atë të verës dhe të dimrit që kanë filluar në pranverën e hershme dhe ka mbaruar me festën Shën Dimitrit. Ditët e luleve kanë zgjatur shtatë ditë ku të rinjët dhe të rejat në ditën e parë i lanin sytë që tër vitit mos ken kenë problem me ta sepse ka qenë nëpër gjenerata përhapur sëmundja e syve e njohur si “Baloçi”. Këta rituale janë të njejtë si ata të “Ujit të Bardhë” në fshatin Vranjofcë. Këta manifestime janë përcjellë gjenerat pas gjenerate duke u realizuar gjer në ditët e sotme por jo si më parë.
Këta shkurt pamës dilitant pa ndonji argument u orvatën dhe e dëmtuan këtë vend të shenjtë pellzgo-ilir për të zhdukur kontuinitetin iliro shqiptar. Kjo faltore në fillim i ka ngjaj edhe i ngjan një kapelle e cila nuk ngjan me kishën, këta ditë janë orvatur që të zhdukin gjithë ata mbeturina të antikitetit dhe paganizmit. Kjo kapelë apo manastirec u ngrit vetëm e vetëm për të provokuar popullatën shqiptare me shumicë të konfesionit islam që të mos e vizitojnë dhe të shërohen me ujin e ngrohtë. Në këtë fushatë antishqiptare e shtetit në kordinim me kishën dot na lindin si këpurdhat pas shiut nëpër trojet etnike shqiptare ku nuk ka një kokë sllavi. Si që ndodhi te “Kapela e priftit në Sharr” dh te kapela e ujit të ngrohtë që kurë nuk pati asnji vizitorë.
Ky lokalitet për fat të mire është pronë e patjetërsueshme e manastirit të parë në këta hapsira e më gjerë, në këta hapësira që gjindet në fshatin Vranjofcë atë të “Shën Tomait”, pronat e të cilit janë shtrirë gjerë te stacioni i parë hekurudhorë “Vranjofcë” të gjitha këta të vërteta i kam të shtypura në shtypin ditorë (Fakti) e më gjërë në lidhje me temën: Si na uzurpohen monumentet historike.
14.09.2024
Vranjofcë-Gostivar
Autorë: Kasam Kasami
